- © Margot Van Wauwe
Pijn
Tijd om thuis te komen. Een hand op mijn
hart te leggen. Te voelen wat daar ligt.
Dit is vandaag. Dit is alles wat er is. Dit is
verdriet. “Ik blijf nog even”, zegt het zacht,
want je verwelkomt me niet.
_°_
De donkerte daar mag ik bij, maar niet de duik erin.
Niet het draaien, neerwaarts, tot een kring.
Een breuk is slechts een kreuk
in het grotere geheel.
Zo is de loop der dingen,
en geen afscheid mij te veel.
_°_